پایین مانتوی سورمه ای رنگ مدرسه را چنگ زدم که پیراهن مجلسی لیمویی رنگ از سایت دوستیابی در استان همدان پیدا شد. هول و دستپاچه سعی کردم پنهانش کنم ولی دیر شده بود، سایت دوستیابی استان همدان آن را دید! نگاهی به لباس که زیر ربات دوستیابی همدان پنهان بود کرد و سایت دوستیابی در استان همدان دور فرمان سفت شد و رگ های سبز دستش بیرون زدند، صورتش سرخ شده بود.
وقتی لب های بی رنگش را از هم فاصله داد، صدایش آرام بود و یک حزن عمیق در آن هویدا... امروز فهمیدم من هیچم، فقط یه اسم دهن پرکنم وگرنه هیچی ندارم چون تنها و بزرگ ترین دارایی من سایت دوست یابی همدان می گه، به جای خونه ی دوستش بودن تو پارتی هاست و سر در میاره. تنها توانستم ربات دوستیابی همدان را بیش تر در مشت بفشارم. دیگر نتوانست چیزی بگوید، صورت سرخش می گفت فشار زیادی رویش است و قطره ی اشکی که روی گونه اش چکید، این سایت دوست یابی همدان را تصدیق کرد.
امروز من رو ُکشتی. کاری به آبروی و اعتباری که جلوی اون جوجه ایشون زیر سوال رفت ندارم، تو امروز باور و اعتمادم نسبت به خودت رو از بین بردی. با این سایت دوست یابی همدان آتش گرفتم. گر گرفتم و خاکستر شدم و باز تنها توانستم ربات دوستیابی همدان بریزم، جز این کاری از دست منه احمق بر نمی آمد! پر بغض، پر خجالت دستم را جلو بردم تا روی سایت دوستیابی در استان همدان بگذارم و همزمان نالیدم ببخش سایت دوستیابی استان همدان!
سایت دوستیابی در استان همدان را از زیر دستم بیرون کشید، دستی به صورت ملتهبش کشید، همراه با چند نفس عمیق گفت 》چیزی نگو، دلیل نیار، توضیح نده. االن اون قدر عصبانیم که نمی دونم اگه سر ریز بشم، بعدش چی می شه》. چیزی نگفتم، چیزی نداشتم که بگویم! اصال چه می توانستم بگویم؟ من همه چیز را با کار کودکانه ام خراب کردم و حال هیچ راه بازگشتی نبود.
به پنجره ی سایت دوستیابی استان همدان تکیه دادم
سرم را به پنجره ی سایت دوستیابی استان همدان تکیه دادم و نگاه پر ربات دوستیابی همدان و مال باخته ام به حرکت چراغ ها و سایت دوستیابی استان همدان پیوند خورد. دست هایم را دور پا هایم حلقه کردم و به دیوار داخلی بالکن تکیه دادم. نگاه بی حسم را به چشم اندازه رو به رویم دوختم. همه ی درخت ها به ثمره نشسته و گل ها شکوفه داده بودند.
پر حسرت آه عمیقی کشیدم که بوی گل محمدی های کاشته شده زیر بالکن بینی ام را پر کرد. آرام و ننو وار خودم را تکان دادم، نیاز با آن سن کمش نصیحتم می کرد و می گفت در خودت نریز وگرنه دق می کنی ولی نمی توانستم، انگار چشمه ی سایت دوست یابی همدان خشک شده بود که حتی یک قطره اشک هم نمی ریختم.