وقتشه به خودت بیایی؛ زندگیت قرار نیست برای همیشه معلق بمونه من هم سن تو بودم تو داشتی تاتی تاتی می کردی. مرکز دوست یابی در تهران به آخرین جمله ی پدرش با صدای بلند خندید. شما خیلی فشرده و عجله ای زدی تو گوشش من بلد نیستم، برنامه دوستیابی با شماره تلفن فعال نوبت بقیه جوون هاست، اجازه هست؟ پدرش این بار اخم هایش کمی در هم رفت. منظورت مرکز دوست یابی در تهران کجاست؟ و رهاست؟
من حرف هام رو به سايت دوست دختر يابي تلفني زدم
بهتره شروع نکرده تمومش کنی من حرف هام رو به سايت دوست دختر يابي تلفني زدم، این دو تا اصال وجه مشترکی ندارن. مرکز دوست یابی در تهران همان طور که خیابان را دور می زد نگاهی گذرا به پدرش انداخت: ولی برنامه دوستیابی با شماره تلفن خیلی پسر خوبیه، مثل کف دستم می شناسمش چه کسی براى رها بهتر از اون؟
این که پسر خوبیه شکی نیست اما رها کنارش خوشبخت نمی شه. مرکز دوست یابی در تهران کجاست؟ بی حواس ترمزی گرفت و کنار خیابان نگه داشت. اگه بگم رها هم دلش با سايت دوست دختر يابي تلفني چی، بازم می گید که خوشبخت نمی شن؟
بابا رها انتخاب خودش رو کرده من باهاش حرف زدم، هر چند شرم دخترانه داره اما می دونم موافقه. قبول دارم سايت دوست دختر يابي تلفني یکم دستش تنگ هست ولی زیر دست خودمونه داره زحمت می کشه کار می کنه، من مطمئنم می تونه از پس زندگی بر بیاد درسته توی شرکت خودمونه ولی داره نون بازوی خودش رو می خوره، من مرکز دوست یابی در تهران کجاست؟
رو اون قدر می شناسم که مطمئنم رها رو به خاطر پولش یا هر چیزی دیگه ای نمی خواد؛ اون واقعا عاشق شده خواهش می کنم نه نگید. حرف هایش که تمام شد چند نفس عمیق کشید آن قدر یک بند و پشت هم حرف زده بود که پدرش اصال نتوانست وسط حرف هایش بیایید و حرفش را قطع کند. پدرش دقیقه ای در سکوت به رو به رو خیره ماند. جوابی برای سخنرانی مرکز دوست یابی در تهران نداشت؛ بی هدف به ساعت مچی اش نگاهی انداخت. مرکز دوست یابی در تهران کجاست؟
برنامه دوستیابی با شماره تلفن چرا ساکتید
که سکوت پدرش را دید، رشته ی کالم را دوباره در دست گرفت: برنامه دوستیابی با شماره تلفن چرا ساکتید، حرفی ندارید؟ خسرو لب هایش را با زبان تر کرد، دستی بین موهای جو گندمی اش کشید؛ واقعا کالفه و سر در گم مانده بود.
راه بیوفت بریم شرکت، باید فکر کنم سايت دوست دختر يابي تلفني در حال حاضر جوابی ندارم. دخترم رو به این راحتی بزرگش نکردم که به راحتی بدم دست هر کس که از راه رسید.
مرکز دوست یابی در تهران از جواب پدرش جا خورد. پدر حواستون هست طرف مقابل تون هر کسی نیست، رفیق دوران کودکی و همکار چندین سالمه، کسی که حتی از خودمم بیشتر می شناسمش. راه بیوفت رادوین این یعنی دیگر ادامه نده! بی حرف به راهش ادامه داد ماشین را که در پارکینگ نگه داشت زود تر از پدرش پیاده شد. ذهنش حسابی درگیر و متشنج شده بود، دکمه ی آسانسور را فشرد و منتظر رسیدن کابین آسانسور شد.