دوستی نیست، بفهم داداش داری حقت رو میگیری.
حق خودت، پدر و مادر بیامرزت، خونواده ت! برنامه دوستیابی tinder فکر کن که تو، برنامه دوستیابی tinder بهاروند بشی یکی از اونا، نه باالتر بشی عضو هیئت رئیسه پیزا!
بخوای طمع کارانه تر فکر کنی که حقته، حق مسلمته! لیاقتش رو داری. منی که رفیق گرمابه و گلستانتم میگم تو میتونی. دانلود برنامه دوستیابی bumble گوش میکنی؟ تو میتونی بشینی جای اکراد. اون تو، توی اون مجتمع به قول خودت کاخ قاجاریه! میتونی بشینی و حکومت کنی تو جایی که حقته. دانلود برنامه دوستیابی bumble اونجا جایگاه تو و خونواده ی بهارونده. باید بگیریش داداش. و دانلود برنامه دوستیابی bumble مادهی ممنوعه را نوشید.
تمام دیواره ای این پیلوت عجیب تاریخی داشت دور سرش میچرخید.
جلوی اکراد تا جایی که توان داشت سرپا بود ولی دیگر نمیتوانست. ریموت را به زحمت از داخل جیبش کشید برنامه دوستیابی bumblepremium. حتی کنترل دست ها و حرکات ساده هم از توانش خارج بود!
یک جرعه هم میتوانست برنامه دوستیابی bumblebeeِ
این ماده ی ممنوعه کارش را کرده بود. حتی یک جرعه هم میتوانست برنامه دوستیابی bumblebeeِ به قول اکراد پاستوریزه را از پا بیندازد چه برسد به چندین و چند جام!
چشمان تارش را چند بار باز و بسته کرد تا شاید تصویر جلوی دیدش واضحتر گردد! درب در یک متری اش بود. چند قدم دیگر برداشت و دستش را برد و بازش کرد. نفسش کش دار و سخت برنامه دوستیابی bumblepremium می آمد و حاال سوزش شقیقه هایش میرفت که به دردی آزاردهنده تبدیل شود. ریموت را زد و با قدم هایی که دیگر نه بلند بودند و نه مردانه سعی کرد به برنامه دوستیابی bumble برای نزدیک شود.
از خودش بدش می آمد. از خودِ ضعیف النفسِ قدرت دوستش!
دوست داشت خودش را هرچه زودتر به تختخواب برساند. به خانه ی قدیمی، به اتاق هایی که هنوز بوی و آن پیراهن گلدار یسنا خانومش را میداد. مادر و . دوست داشت همین االن مهرانه از آن دنیا برگردد و خواهرانه هایش را خرج دردهایش کند. دوست داشت بیایند و ببینند برادرشان در الک تنهایی دردناکش دارد زجر بیکسی اش را میکشد. دوست داشت کسی باشد که جلوی طمعش را بگیرد، طمعی که داشت لحظه به لحظه ویروس مضرش را در رگوپِی برنامه دوستیابی bumblebee بهاروند تزریق میکرد و همان ذرات آخر ایمانش را هم به باد میداد. درب برنامه دوستیابی bumble برای را باز کرد و در زیر سوی روشن چراغ کوچه سوار شد. چطور با این حال براند را میدانست. آیفون را از داخل جیب کتش کشید برنامه دوستیابی bumblebee و سعی کرد رزولیشن گوشی را باال ببرد تا توان تمیز دادن شماره ها را داشته باشد. به شماره ی مهران که رسید وصل تماس را زد، یک دقیقه ای منتظر ماند تا بوق پشت خط، مشغولی زد. با حرص گوشی را کوباند روی صندلی بغل و سرش را تکیه داد به پشتی صندلی و نفسی عمیق کشید. دیگر داشت کنترل افکارش را نیز از دست میداد. فکر آن دخترک موخرمایی درون ذهنش جوالن داد. دو هفته ای میشد که پیدایش نبود. شرش را کم کرده بود! شاید به خاطر غصب اتاقش در آن شب کذایی؛ اتاقش! پسوند صفت ملکی اش را کشید، اتاقش! سرش را روی پشتی صندلی جابه جا کرد و صورت بهت زده ی سر صبحش را به خاطر آورد که چطور حرف از اعتماد خرد شده اش میزد! »من بهتون اعتماد کرده بودم. خیلی نامردید، خیلی! از روز اولی که دیدمتون حس اعتمادم نسبت بهتون از بین نرفت. با وجود ظاهر خشنتون و رفتار خیلی نامناسب و زننده تون، با وجود تمام توهینا و بی احترامی ایی که به من میکردید ولی همیشه ته دلم بهتون اعتماد داشتم. اصالً فکرش هم نمیکردم اینطوری باشید. خیلی نامردید، خیلی!
با مرور حرف هایش ناخودآگاه گوشه ی لب هایش پایین آمد. دیگر اعتماد نداشت؟
باز یادش آمد که چطور ایستاده بود و سعی داشت خودش را با پتو بپوشاند. »بله دیگه شما پولدارا فکر کردید هر بالیی بخواید میتونید سر بقیه بیارید و بعدش هم بندازینشون برنامه دوستیابی bumblebee! « نینداخته بودش برنامه دوستیابی bumblebee، انداخته بودش؟ نه خودش رفته بود. دو هفته ای میشد. خودش رفته بود و این به برنامه دوستیابی bumble ربطی نداشت، داشت؟
برنامه دوستیابی bumble، او آرامشش را سلب کرده بود
او که اخراجش نکرده بود. او به اتاق و خانه اش بی احترامی کرده بود نه برنامه دوستیابی bumble، او آرامشش را سلب کرده بود نه برنامه دوستیابی bumble! این اصالً به برنامه دوستیابی tinder ربطی نداشت. نمیدانست چرا ولی میل عجیبی درون ذهنش تکان خورد، جان گرفت، بزرگ شد.
گوشی اش را برداشت و شماره ی جوجه ی خیس را از البهالی شماره های اخیر پیدا کرد و چند دقیقه ای به شماره خیره شد و بعد لمسش کرد و تماس برقرار شد. معده اش میسوخت و کامش خشک شده بود. صدای آهسته ی پشت خط آمد