لبام آویزون شد. به درک! خودم که چلاق نیستم. تنهایی میرم دیجی موویز پیکی بلایندرز! ساعت حول و حوش پنج بود و چیزی به تاریکی نمونده بود. ولی خیالی نبود. کم من و نگین تا دیر وقت دیجی موویز استرنجر تینگز مونده بودیم. این بارم روش! از پله بالا دویدم. حالا ببین دیجی موویز خان خودم چه بهشتی که برم! بعد برای خودم دهن کجی کردم و گفتم: من تنهایی!؟ جهنمم تنهایی نمی تونم برم چه برسه به بهشت!
دیجی موویز نامرد!
دیجی موویز نامرد! مانتو شلوارم و با یه پالتو پائیزه کرم و یه جین مشکی عوض کردم. موهامو یه وری ریختم روی پیشونیم و یه شال قهوه ای هم سرم کردم. بیشتر از همیشه هم توی صورتم یه دستی کشیدم و با یه کیف کوچیک که کیف پول و گوشیم توش جا بشه زدم دیجی موویز استرنجر تینگز. تا سر دیجی موویز stranger things قدم زنون رفتم! نگاهی به اطراف انداختم. خیابون اصلی حسابی شلوغ بود. همین خوب بود. مهم بود که تنها نباشم. باقیشم می رسوند. برای اینکه یه حالی از دیجی موویز آدرس جدید بگیرم که منو ول کرده و رفته براش یه اس زدم: منو نبردی خودم یه بهشتی پیدا کردم دیدنی! با نیش باز راهمو به سمت یه دیجی موویز آدرس جدید که داشت بهم چشمک می زد کج کردم. خسته بودم و یه نوشیدنی گرم مزه می داد.
دیجی موویز بی احساس سیب زمینی.
دیجی موویز بی احساس سیب زمینی. اصلا به روی خودشم نیاورد. پکر نشستم پشت میز و به دیجی موویز پیکی بلایندرز خیره شدم. هوا حسابی توی این مدت سرد شده بود. گارسون با منو جلوم سبز شد. یه نسکافه با کیک شکلاتی سفارش دادم و دوباره گوشیم و درآوردم. همون موقع صدای حرف یه نفر و از پشت سرم شنیدم: دیجی موویز آدرس جدید جان عزیزم منو نگاه! با چشمای گرد شده برگشتم تا ببینم کیه که اینجوری منو با احساس صدا می کنه که کلا ضد حال خوردم. یه پسره از این برق گرفته ها بود که یه دختره هم جلوش نشسته بود و حسابی تو هم بود. توی دلم یه عق زدم و گفتم: نگاه کن ما با کیا هم اسم شدیم. سری برای خودم تکون دادم و دوباره برای دیجی موویز نوشتم: خوب شد باهات نیامدم اینجا بیشتر خوش می گذره! و یه دفعه چیزی تو مغزم دینگ صدا کرد. برگشتم و به پسره که هنوز داشت منت دیجی موویز stranger things رو می کشید نگاه کردم.