برای درس های مدرسه ام، همسریابی توران برایم برنامه ریزی کرده و همسریابی نیز طبق آن عمل کرده ام. در اصل، این خواست خودم بود که برایم برنامه ریزی کند، همسریابی طوبی همیشه باهوش و دقیق بود و میدانست که چطور برنامه ریزی کند تا همسریابی پیوند هیجده ساله ای که کنکوری به جز رشته ی تحصیلیاش میدهد، هم به درسهای کنکورش برسد و هم به درسها و امتحانات مدرسهاش. فکر میکنم امروز رو هم داشته باشم. اما برای روزای بعد باید دوباره برنامه ریزی کنی.
سرش را تکان داد و با مهربانی گفت: خیلی خب، پس امروز رو بخون، تا همسریابی بعد دوباره برات برنامه ریزی کنم. مقابلش ایستاده و همان طور که گونه اش را بین دو انگشتم گرفته و میکشیدم، با شیطنت گفتم: اگه کنکور قبول شدم، یه شیرینی بزرگ پیش همسریابی توران داری مامان خانم.
چون قبول شدنم فقط به خاطر همسریا بی. همسریا بی خندید و همان طور که دست مرا پس میزد، با لحن اطمینان بخشی پاسخ داد: درس میخونی، همسریابی فقط برنامه ریزی میکنم برات. کار اصلی رو تو انجام میدی.
حتما قبول میشی همسریابی پیوند.
خندیدم و با ناز حتما قبول میشی همسریابی پیوند...تازه، تو قبول بشی، به خاطر زحمات همسریابی بهترین همسر. این خود تو هستی که گونه همسریا بی را بوسیدم. سپس با گامهایی آهسته از همسریابی بهترین همسر دور شده و وارد اتاقم شدم. کمی از آب درون لیوانم را نوشیدم و بعد لیوان را بر روی میزم قرار دادم.
نگاهی به ساعت همسریابی شیدایی انداختم.
پشت میز نشسته و کاغذی که همسریا بی روی آن برایم برنامه ریزی کرده بود را در دست گرفته و نگاهی به ساعت همسریابی شیدایی انداختم. نیم ساعت دیگر باید درس میخواندم، پس تا همسریابی آغاز نو زمان میتوانستم استراحت کنم. کاغذ را بر روی میزم قرار داده و با برداشتن تلفنم، به آرامی به سوی تخت خوابم رفته و رویش دراز کشیدم.
کمی این پا و همسریابی طوبی پا کردم و در آخر، پس از مالیدن چشمانم، تلفنم را در دست گرفتم. میخواستم وارد انجمن بشوم که با دیدن چیزی که برایم آمده بود، برای لحظه ای انگشت به دهان ماندم!