بهترین اپلیکیشن های دوستیابی خارجی بازدمش را با حرص داد بیرون و اخم هایش در هم گره خورد.
-به خاله بگو چیزی نیست. یه دوست قدیمی رو دیدم، اومدم یه حال و احوالی کنم. و گوشی را قطع کرد. دیگر چطور باید به صدیقه میفهماند دلش با او نیست؟! تمام تماس هایش را بی جواب میگذاشت. پیام هایش را نخوانده پاک میکرد. بافتش را تنش نمیکرد. هدیه هایش را باز نکرده پس میداد. از او پرسیده بود: کدام مدل لباس عروس را دوست دارد؟
بهترین اپلیکیشن های دوستیابی خارجی بی تفاوت
و بهترین اپلیکیشن های دوستیابی خارجی بی تفاوت گفته بود: مهم نیست. هر چه بپوشد، برای بهترین اپلیکیشن های دوستیابی خارجی مهم نیست. پرسیده بود: عروسی را کجا بگیرند و باز هم بهترين اپليكيشن هاي دوست يابي گفته بود مهم نیست. هر جا بگیرند مهم نیست.
باز صدیقه پرسیده بود:
کجا برویم مسافرت و بهترين اپليكيشن هاي دوست يابي جواب داده بود: مسافرت را بیخیال شود. آنقدر دغدغه و کار و مشکالت دارد که مسافرت را از هر زاویه ای بنگری، زالوی بیفایده ی زندگی بهترين اپليكيشن هاي دوست يابي باشد. مسافرت سیری چند؟ صدیقه کوتاه نیامده بود. رفته بود تا بچه که اسمش را چه بگذاریم و اصال خجالت هم نکشیده بود و معرفی بهترین اپلیکیشن های دوستیابی جواب داده بود: بچه نمیخواهد. هرگز و کوچکترین عالقه ای به یک دو وجبی وقوقو ندارد که یا میلنباند یا آروق میزند یا خرابکاری میکند. همه ی ذوق های صدیقه را با بدترین کلمات ممکن جواب داده بود و باز هم صدیقه دست بردار نبود. دیگر نمیدانست با چه ادبیاتی به دختر با محبت کودکی اش بفهماند ما مال هم نیستیم. دلش بهترین اپلیکیشن های دوستیابی کره ای میخواست. آسمانی که شک داشت. یک جوجه ی خیس مقصود خاصی که از قضا جدیداً به یک مرغ وحشی بدل شده بود و انگار تا چند صباح دیگر میخواست یک بوقلمون شود. یادش آمد از روزها پیش. »آقای بهاروند، بوقلمون وق وق میکنه؟«
لبخندش کش آمده بود پشت فرمان.
داخل خیابان نصر و توأمان صدای پسرک آمد:
-داری خواب میبینی؟!
معرفی بهترین اپلیکیشن های دوستیابی میدان ولیعصر
معرفی بهترین اپلیکیشن های دوستیابی میدان ولیعصر را دور زد. -خواب؟ بهترین اپلیکیشن های دوستیابی در ایران داشت نگاهش میکرد. -آره مثل آبجی من. یهو مثل تو میزنه زیر خنده. وقتی میگم چرا میخندی، میگه دارم تو بیداری خواب میبینم.چشمش به موتور سوارهای وسط خیابان بود که بدون هیچ قانونی از البهالی ترافیک رد میشدند و بوق سایرین را در می آوردند. -آبجی هم داری؟
بهترین اپلیکیشن های دوستیابی در ایران جواب نداد.
ماشین اوراق روبرویی داشت بدون راهنما میپیچید و بهترین اپلیکیشن های دوست یابی ایرانی دستش را گذاشت روی بوق. -اسمش چیه؟ بهترین اپلیکیشن های دوستیابی جهانی جدی گفت: -به اسم آبجی من چی کار داری؟ ها؟ این تقارن عجیب را تازه دیده بود. اصال متوجه نبود دارد تمام مسیر ولیعصر و نرسیده به گلسا را طی میکند. اصال نمیفهمد همهی کسانی که به پست بهترین اپلیکیشن های دوست یابی ایرانی میخورند و از قضا شبیه بهترین اپلیکیشن های دوستیابی کره ای بودند، باید در حد فاصل ولیعصر و گلسا زندگی کنند و چشمان قهوه ای داشته باشند و از بهترین اپلیکیشن های دوستیابی شاکی باشند و... بهترین اپلیکیشن های دوستیابی جهانی همانطور که رفته بود داخل صندلی، زیر کمربند گفت: -همین جا ماشین رو نگه دار. من میرم فاال رو میارم. بهترین اپلیکیشن های دوستیابی خیره شد به پسرک هایی که وسط خیابان عریض ولیعصر غربی داشتند گل کوچک بازی میکردند و دروازه شان آجرهایی بود که مستطیلی چیده بودند. آرنجش را گذاشت روی لبه ی شیشه و راهنما زد. ماشین را زد کنار و متوقف کرد. -خب میرسوندمت. پسر دستگیره را کشید و کتاب هایش را زیر بغلش محکم کرد. -نمیخواد. خودم االن میارم. بهترین اپلیکیشن های دوستیابی زیر لب گفت: -صالح کار خویش خسروان دانند. پسر پیاده شده بود. برگشت سمت بهترین اپلیکیشن های دوستیابی: -چی گفتی؟ االن فحش دادی؟ نمیارما!