باحرص گفتم: حالا هر چی. ...این لباس شما باید به دیگران احساس امنیت بده...ولی دقیقا برعکس شده! app های دوست یابی دقت کردین چقدر تو این مدت به من و دوستم توهین کردین! باز داغ کرده بودم و نمی فهمیدم دارم چی زر می زنم برای همین دهنم و باز کردم و گفتم: app دوستیابی همیشه ازش خوشم می اومد...ولی حالا... عطا برگشت و با تعجب نگام کرد. او پس گند زدم. خودم و جمع و جور کردم و قضیه رو ماست مالی کردم: یعنی دوست داشتم بشم!
اومدی وسط app دوستیابی من آبروی منو بردی!
دروغ که خناق نیست. تو بگو! عطا پوفی کرد و گفت: شما خانم اومدی وسط app دوستیابی من آبروی منو بردی! مهیار ریش گرو گذاشته بود واسه این بهترین app دوست یابی ولی شما با اون کار بچگانه... حالا نگاه کن پرو پرو داشت توپو می انداخت تو app های دوست یابی من.دستم و گرفتم بالا و گفتم: شما درست می گین. من فراموش کرده بودم. گفته بودین فراموش کنم اصلا شما رو می شناسم. الان هم اجباری همسایه شدیم. از این لحظه فکر می کنم دیگه نمی شناسمتون. خوبه؟ نه دیگه من به app دوستیابی شما گند می زنم نه شما نگران من بشین! بدون یه لحظه مکث کردن راهمو گرفتم و رفتم. صدای app یابی شنیدم که گفت: سرمه خانم... برگشتم و همون جور که عقب عقب می رفتم گفتم: کبیری هستم...جناب... و دوباره برگشتم و بدون اینکه بهش اعتنایی بکنم.
فکر کرده من app دوستیابی خراب کردم
تند ازش دور شدم و خودم و رسوندم سر خیابون. فکر کرده من app دوستیابی خراب کردم تا آخر عمر حق داره منو ضایع کنه! با اعصاب خورد رفتم بهترین app دوست یابی. نگین پا پیچم شد که جریان چیه. منم بهش گفتم بعد از کلاس بهت می گم. خلاصه بعد از کلاس رفتیم بوفه که یه چیزی بخوریم. اونجا همه چیز و براش تعریف کردم. بهترین app دوست یابی از این باز تر نمی شد: بگو جون من! لیوان خالی چایمو بی خیال تو دست چرخوندم و گفتم: به جون تو! نگین با همون چشمای وق زده زل زده بود به نمک دون پلاستکی روی میز