خونه ی خودمون. گفتم: نه....نه -چی نه؟ -امشب نه، زشته. -هیچم زشت نیست.تو زن منی هرچی هم بگم باید گوش کنی. میدونم ولی چون به مامانت گفتم که نمی مونم زشته برگردم. همون هفته ی دیگه میام بخندی زد و سرشو به چپ و راست تکون دادو گفت: تودیگه کی هستی؟ خندید و کانالهای دوست یابی در تلگرام و روشن کرد و راه افتاد. كانال دوستيابي تلگرام یه هفته مثل برق و باد گذشت.اصال نفهمیدم چطور شد. زمان هیچ وقت به میل آدما پیش نمیره. تو اتاقم بودم که یهو کانال دوستیابی در تلگرام وارد شد و با لحن دستوری گفت: پاشو سریع لباس بپوش. متعجب گفتم: چرا؟مگه قراره کجا بریم؟
به همین زودی فراموش کانالهای دوست یابی در تلگرام و همچنین كانال دوست يابي در تلگرام چند روزه که بهم میگه نمیخوای هستی رو بیاری؟نکنه یادت رفته؟ خندید و گفت: آره دیگه، امشب اگه بدون تو برگردم خونه، مامان رام نمیده.پاشو سریع وسایلتو جمع کن و حاضر شونه یادم نرفته.كانال دوست يابي در تلگرام اومدی که منو با خودت ببری؟ که شام کانال دوستیابی تلگرام ربات واست قرمه سبزی پخته. بدون هیچ حرفی و اعتراضی بلند شدم و یه ساک بزرگ برداشتم و تمام جزوه ها و کتابام و چند دست لباس توش گذاشتم.موقع رفتن مامان خیلی نگران بود اما نمی دونستم نگران چی.برعکس مامان، سینا و بابا تو دلشون خوشحال بودن که از شر من خالص شدن.به نظر خودمم این مدت می تونست فرصت خوبی باشه برای عادت به حضور كانال دوست يابي در تلگرام تو زندگیم. من که خواه ناخواه باهاش می رفتم زیر یه سقف چه اشکالی داشت که یه مدت هم تو دوران عقد کنار اونو و خانواده ش باشم؟
کانال دوستیابی تلگرام شیراز نبودم
مگه کنار کانال دوستیابی تلگرام شیراز نبودم؟ ولی آخه فرهاد... به خودم نهیب زدم، آخه فرهاد چی؟مگه اون چه فرقی با کانال دوستیابی در تلگرام داره؟مرد، مردِ دیگه.کانالهای دوست یابی در تلگرام و کانال دوستیابی تلگرام شیراز نداره که. به قول خودم می خواستم با كانال دوستيابي تلگرام افکار خودمو توجیه کنم.فقط برای اینکه دل خودمو آروم کنم. همیشه وقتی دلم نمیخواست یه راهی تموم بشه طوری به انتها می رسیدم که انگارزمان با سرعت جت از برابرم می گذره، برعکس، لحظاتی رو که می خواستم سفت تو چنگم نگه دارم خیلی زود به خاطره تبدیل می شدن. امروز هم یکی از همون روزا بود که دلم نمی خواست به مقصد برسم چون نمی دونستم چی در انتظارمه اما وقتی کانال دوستیابی در تلگرام جلوی در خونه شون ترمز کرد فهمیدم که فاصله ی بین خونه هامون چقدر کوتاهه.وقتی با تعجب به کانالهای دوست یابی در تلگرام نگاه کردم و گفتم: به همین زودی رسیدیم؟
متعجب تر از من به چشمای بی قرار و خسته م زل زد و گفت: فکر کردی تو جاده ی شمالی که میخوای راه طوالنی باشه. یه مدتی بود که دیگه دلم نمی خواست ازم برنجه، نمی خواستم اذیتش کنم، نمی خواستم بفهمه که تو دلم چه خبره.یه مدتی بود که نمی خواستم دنیای اونم مثل دنیای من خراب بشه.یه مدتی بود که شب وروز با خودم می گفتم قسمتم کانال دوستیابی در تلگرام بود.
کاش کانال دوستیابی تلگرام ربات در کار نبود
چرا باید کانال دوستیابی تلگرام شیراز رو می دیدم، چرا باید دل اونو می شکستم؟ کاش کانال دوستیابی تلگرام ربات در کار نبود تا انقدر عذاب نمی کشیدم.اینبار هم دلم نمی خواست که بفهمه از با اون بودن متنفرم، دلم نمی خواست بفهمه که هیچ جوره قفل دلم به روی محبتش باز نمیشه واسه همین، برای اینکه ذهنشو منحرف کنم